۱۵ - امیر ن فر
این متن ابراز همدردی ای بود که واسه سمیرا اینا نوشتیم ... تو این ورقایی که طرح دارن و روش نوشته هوالباقی و نمی دونم چی چی و چی چی ............
چارشنبه شب که زنگیدن گفتن امیر تو سی سی یو ه و واسش دعا کنین اول فک کردم شوخی می کنن بعد که گفتن صب حالش بد شده و قبل از ظهر هم عمل قلب باز داشته و الان با پمپ زنده است لال شده بودم ............ صب پا شدم اینقد کار کردم از عصبانیت و ناراحتی که جنازه بودم........که .......... ساعتای ۲ اینطورا بابا زنگید گفت تموم کرد!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! بعد از ظهر راه می افتیم که به تشییع جنازه برسیم....... ساعت ۶ راه افتادیم ساعت ۵ رسیدیم......ساعت ۷.۵ ...۸ گفتم دارن از سردخونه تحویل می گیرن.... جرات دیدن سمیر و نداشتم..... خودم هنوز باورم نمی شد....... تو راه تمامش داشتیم با نسی از کاراش می گفتیم ..... اخه هنوز ۲ سال هم نشده که با سمیر ازدواج کرده بودن 
تصورش هم وحشتناکه
اون لحظه که سمیر و دیدم اینقد جیغ زد که نگو.......... باهاش بودم تا امیر و از سردخونه اوردن بیرون... با هم رفتیم دیدیمش ...... ااااااااااااااااااااااییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی
وحشتناک بود...... تصور امیر تو اون لباس .... خددددددددااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا... اخه چرا
از اون لحظه سمیر تو شوک بود دیگه نحرفید تا همین دیروز که ازش خدافظی کردم نه گریه می کرد و نه می خندید.......... فقط موقع خدافظی بغضش ترکید ..... اینقد گریه کردیم... بابا بغلش کرد ولی اروم نشد.... حق داره...... اون لحظه هم که می خواستن بذارنش تو خاک سمیر و اوردن که منم مجبور شدم باهاش برم جلو.... اونجا هم که کفن امیر و باز کردن دیدمش... از اون موقه اون دو تا صحنه اخر از جلو چشام نمیره.... با قیافه امیر می خوابم با قیافه اون پا می شم.... بیچاره سمیر........................
ولی راستش من بیشتر از اون که دلم واسه سمیر یا مامان بیچاره ی امیر بسوزه ، دلم واسه خود امیر می سوزه... اخه خیلی حیف بود.. طفلی همش ۲۶ سالش بود ........ فوق العاده خوب ، مهربون ، بجوش و خون گرم و دوس داشتنی.......
تمام دیوارای خونه رو عکس امیر پر کرده... ادم میره خونش روانی می شه.... اینکه در عرض چن ساعت .... اونم چن ساعتی که قبلش هیجی نبوده و امیر سرحال و قبراق و خوش و خرم بوده ، دیگه امیر نیست و تو اون خونه نمیاد .......... دردناکه ........
اون نوشته بالا هم واسه اینه که اونا رسم داشتن همدردیشونو با خانواده متوفی کتبا و راسا اعلام کنن.... رفتیم مسجد دیدیم هر کی اومده با یه دونه از ورقا اومده ...... نفهمیدیم چیه که ...... بهد که فمیدیم بدو بدو رفتیم حالا بگرد دنبال شعر کی نگرد ... همه هم کلیشه ای .... (
گلاشون هم همینطور!!!!!!! همه تاج گلایی که اومده بود با شب بو ، مریم ، میخک و مینا بود ... حالا تو هر گدومشون دو تا از اینا... یهنی دقیقا ۷ ، ۸ تا تاج گل عین هم!!!!!! ما شیپوری و ارکیده و انتوم (اسمش نمی دونم چی بود !!!! شاید انتوم بود!!!! )و شب بو زدیم
خوب اخه دوس نداشتیم عین باقی باشیم !!!! ) خلاصه ما هم که نمی دونستیم چی به چیه همه انواع و اقسام تسلیتارو گفته بودن!!! گفیم چی کار کنیم همسر زندگی اینقد جلوم نشست و هی گفت یه چیزی بنویس بدیم چاپ که منم که چیزی یادم نبود و این شعرم رو هم داشتم گوش می کردم... همین و نوشتم رو کاغذ و جمله اخرش رو هم همسر زندگی کمک کرد تا تسلیته گفته بشه !!!!!!!!!! دادیم چاپ و فرداش که بردیم مسجد یارو اخو نده که روضه میخونه اینقده خوشش اومده بود ۲ ، ۳ بار خوندش .... یه بار معمولی... یه بار با ریتم ... یه بار با بشکن... دفعه بهدشو دیگه همگی اماده شده بودیم و این کمربند پولکی ها رو هم بسته بودیم و اماده واسه عربی رق صیدن که گفتن اقا نخون که صاب عزا از شدت ناراحتی ای که این شعر داره الانه که بغشه!!!! !!!!!!!!!!
یه رسم باحال تر تر !!!!!!!!!!!!! بغیر از این ابراز همدردیه یه رسم دیگه داشتن که روز بعد از ختم و روز بعدترش -دقیقا یهنی فردا و پس فردای ختم- هم صبح و هم بعد از ظهر ختم می گرفتن!!!!!!!!!! 
یهنی تو دو روز ۴ بار رفتیم ختم!!!!!!!!!!! دقیدیم!!!!!!!!!!
طفلی امیر ، قدش خیلی بلند بود ....... یعنی خیلی ها.... نمی دونم چه جوری گذاشتنش تو اون جا......... imagineش هم غیر ممکنه که الان امیر زیر خاکه 
۱۴- می انتخابیم !!!
۱- اه اه اه هی از این زنه بدم میاد بسکه ....شه هی میاد دور و بر میز من می چرخه... فقط کافیه من صبح یک کم دیرتر بیام یا از اتاق برم بیرون یا نمی دونم .. هر چی ... میام می بینم پشت میز من وایستاده... خوب حالا یه بار با صدای بلند گفتم خوشم نمیاد این زنیکه این دور و برا باشه هوا رو کثیف می کنه.... ولی هی هی هی تف.... رو که نیست....... خوبه شوهر داره و دو تا بچه اونوخ هی اینهمه با مردای دیگه .......... اره.... خاک بر سرش کنن... 
۲- وقتی همه چی می شه هنر:
یکی از کاند یداها: متولد ۵۴ در خانواده ای مذ هبی
شغل پدر کشاورزی شها دت سال ۶۳ - مادر خانه دار
آشنا به زبانهای فارسی!!!!!!!!!!! 
فرانسه عربی
اهداف و برنامه ها: حساب پس انداز کودکان
حذف کنکور و سربازی !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
آزادسازی اقتصادی ابزار ارتباطی مثل موبایل و اینترنت و رادیو و تیوی و ماه وا ره و .... !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
..................................................
جل الخالق............. مارا چه می شود؟!!!!!!!!!!!! یا کان دیدا هایمان را چه می شود؟؟؟
الان ما باید یهنی به شغل پدر و مادرش برایئیم یا شها......... پدرش و یا بخاطر ازاد کردن وسایل ارتباطی و یا مهمتر از همه چیز اشناییش با زبان فارسی!!!!!!!!!!!!!!!!!! 
خدایا من و بکش
۳- همین الان تو یکی از خبرهای مسرت بخش اونجا خوندم : ایجاد ۲۰۰۰ مهد کودک در روستاها !!!! یهههنی کودکان عزیزی و نانازی که در روستاها می رن مهد ایا یهنی ماماناشون می رن سرکار ایا؟؟؟!!!
۴- رفتم شهروند که خرت و پرت بخرم ... یه خانومه شنیده بود گویا که ناگت مرغ خوشمزه است و خوفه وووو از این حرفا....... مثلا ناگت مارین ۲۵ تا توشه ولی ماله کاله ۷ یا ۸ تا ... بههههد رفته خانومه ۵یا ۶ تا ناگت کاله برداشته !!!!!!! می خواستم بش بگم شما که این همه مصرف دارین خوب یهو دو تا از این مثلا مارین بخر جای ۱۰ تا از اونا........... حیف حوصله نداشتم!!!! بعضیا مخشون تاب داره به نظرم 
۵- نمی دونم چرا از صبی هر چی به همسر زندگی می زنگم نمی جوابه 
۶- مامانم اینا عید می خوان برن شمال اونم چی... می خوان سال تحویل اونجا باشن.... ما می خوایم اخر تعطیلات بریم..... خدایا...... من این وسط چه گیری کردم ها
۱+۱۲ (!)= آشپز ماهر
۱- دیشب باز اومدم یه خدمتی به خلق کنم و شام درست کنم ... مواد کتلته نمی دونم کوکوهه چی چیه نمی دونم بهر حال درستیدم و خوشگل کذاشتم تو مایتابه با روغن داغ... بعد ۳ دیقه دیدم همه چی شناوره تو مایتابه خدایا چی شده یهنی؟!!!! گذاشتم کنار تا سرد شد بعد دیدم دریغ از یه تیکه سالم همه چی از هم واشده و به به چه شود..........
من می گم غذا درست نکنم سنگین ترم ها... بازم این دلم راضی نمی شه همسر زندگی عزیزم بدون خوردن و لذت بردن از دست پخت من بخوابه
(خوب شد دیروزی کیک یزدی خریده بودم رفته بودم خونه محض تنوع!!!!!!!!!! وگرنه می تصورم که تا صبح چیزی از من و همسر زندگی باقی نمی موند بسکه تو خواب همدیگرو می گازیدیم )
۲- بعضی از این خانما واقها مایه ی افتخارن... طرف پالتو پوشیده... شال بافتنی هم انداخته ها... ولی صندل تابستونی پوشیده 
احساس می کنم بعضی وقتا آبروم به عنوان یه خانم در خطره!!!!!!!!!! ادم نمی دونه بهشون چی بگه...
۳- این چه وقته که اصلن حال و روز خوبی ندارم همش یهویی بغضم می گیره... ۱ ثانیه طول می کشه بهد خوب می شم ولی نمی دونم الان چرا دلم واسه همسرزندگی تنگیده انگاری یه ساله ندیدمش... البته می دونم که اگه الانی بهش بزنگمو بگم دلم تنگیده چگده می تحویله منو و هی قربون صدقه ام می ره
بسکه این بشر رقیق القلبه و احساساتی 
اینقده بدش میاد از این حرفا که بعید نیست از پشت گوشی تمام سعیشو بکنه تا مشتشو از خط تلفن رد کنه و به ادم برسونه 
تمام مدتی که تو سفره و نیست حالا چه ۳ روز چه ۳ هفته.... اگه بگم کاشکی اینجا بودی ... یا دلم واست................... اون روز و اون لحظه آخرین لحظه زندگیمه!!!!!!! اینقده که بد و بیراه می گه!!!!!!!!!! می گم بابا همه می دوستن که یکی واسشون دلتنگ بشه و بگه برگرد و از این مسخره بازیا....... اونوخت تو.....!!!!!!!!!! بی مزه! اگه دیگه باهات حرفیدم! اصلا منو بگو که بهش می زنگمو و می تحویلمش!!! 
البته خوب بهدش بهم می زنگه و ........... زندگی شیرین می شه 